Üstü çiz: kendi fikrinizden uzaklık

Tüm insan erdemleri arasında, kendinden uzaklaşmak tartışmasız en zorudur. Ve en asil. Kişinin kendi hatasını kabul etmesi karakterin büyüklüğüne ve gücüne tanıklık eder. Kağıt üzerinde, el yazısıyla yazılan sözcükte, bu özverili tutum, yazarın yanlış sözden, yanlış cümleden uzaklaşma biçiminde zaten ortaya çıkıyor: Kusurları yok ediyor. tek vuruşlaöyle ki, bu tür kötülük - kuşkusuz - görünür kalır mı yoksa hiç orada olmamış gibi unutulmasını sağlamak için onu siler mi? Yoksa içerik tanınmaz hale gelene kadar, ancak yine de izleyicinin gözünü görselleştirilmiş bir sıkıntı olarak yakalayacak şekilde daha fazla öfkeli vuruşlarla mı yıkıyor?

İnternette de durum farklı değil. Çoğu zaman, yorumlar orada silinir. Bazen makaleler tamamen kaybolur - arka uç tuvaletinde çok uzakta. Bu bazen utançtan oluyor bazen de entelektüel hijyen nedeniyle. Ve bazen mesafe sadece ikiyüzlüdür: onu vurgulamak ve hemen reddetmek için söylenenlerin hesaplanmasında açık bir çizgi. Kendi metninize geri dönmek ve artık dili bir göz kırpma ile kelimesine almamak için. Kişinin kendi görüşüne göre bir bölünme olarak çizgi ...

Bazı şeyler böyle Şakacı bir şekilde üstü çizili, zaman zaman ayırt edici. Ve bazen sadece daha dürüst. Özellikle kendi zihninizdeki boşluğu fark ettiğinizde.